Vanmorgen gaan we er wat eerder uit (7.00 uur), want we hebben vandaag een langere rijdag. De zon schijnt buiten al volop. De temperatuur is 3 graden. Voordat we vertrekken hebben we vanmorgen eerst een ontbijt in het hotel.

Het hotel ligt mooi gelegen met uitzicht op het dal en de heuvels. Op sommige muren van het hotel staan mooie muurschilderingen.

Na het ontbijt rijden we zuidwaarts naar het oude mijnstadje Bisbee. Dat is vanaf Tombstone via de Highway 80 een half uur rijden. In Bisbee werd vroeger onder o.a. goud, zilver maar vooral koper gedolven. Het werd ook wel genoemd: “Queen of the Copper Camps”. In het oude stadscentrum staan nog mooie oude gebouwen vanuit die tijd.

We komen om 10 uur aan in Bisbee en parkeren de auto.

Tussen de huizen zien we soms lange trappen die naar een hoger geleden straat lopen. Jaarlijks word er in Bisbee  een hardloopwedstrijd gehouden waar men deze in totaal 1034 treden moet lopen.

In het stadje komen we langs een mooi oud hotel, het 123 jaar oude hotel The Inn at Castle Rock.

We gaan een cappuccino drinken bij Bisbee Coffee company. Daarna verkennen we nog even het stadje terwijl we teruglopen naar de auto.

Om 11 uur rijden we Bisbee uit. Aan de zuidkant van het stadje ligt de voormalige Lavender Copper Queen mine. We zien een gigantisch gat, The Lavender Pit genaamd, waar de koper werd gedolven. Je kunt de mijn ook bezichtigen.

We rijden niet ver van de Mexicaanse grens. Bij Elfrida is dan ook een zogenaamde border control (grenspost). We moeten even stoppen, maar mogen verder rijden. We zien in dit gebied veel landbouw. Graansilo’s, beregeningsbomen en boomgaarden. Het schijnt dat in dit gebied ook katoen wordt geteeld. Voorbij Elfrida is meer grasland te zien, vooral dor grasland. Hier grazen veel koeien.

We vervolgen de Highway 191 tot aan het spookstadje Pearce.

In 1894 vond een mijnwerker en veeboer James Pearce hier goud. De mijn werd “Commonwealth Mine” genoemd. De zaken gingen goed. Er kwam een spoorlijn met station. In 1919 woonden er zelfs ca. 1500 inwoners. Maar helaas de mijn stortte in, waardoor de mensen weer vertrokken en het een zogenaamde “Ghosttown” werd. In Amerika vind je veel van dit soort ghosttowns. Restanten van de gebouwen herinneren nog aan die tijd.

Voormalige gevangenis in Pearce.

We verlaten Pearce en rijden terug richting Elfrida. Bij de afslag Highway 191 met de Highway 181 gaan we richting Chiricahua National Monument. Het is nu ongeveer half uur rijden naar dit park. We komen om 13.00 uur aan.

Chiricahua National Monument. Het landschap van dit natuurpark bestaat uit grijsgekleurde rotsen.Dit vulkanisch gesteente, is hier zo’n 27 miljoen jaar geleden  na een vulkaanuitbarsting terecht gekomen. Door weersinvloeden hebben de rotsen grillige vormen aangenomen en zijn er rotspilaren (hoodoos) en balancerende rotsblokken ontstaan. Het park heeft als motto: “A Wonderland of Rocks”. De rotsen hebben op sommige plekken een groene kleur, die veroorzaakt wordt door de aanwezigheid van mossen. Men zegt wel eens, dat dit park een grijze versie is van het roodbruine Bryce Canyon National Park.

Door het park loopt de 13 km lange Bonita Canyon Drive. Het laagste punt in het park bij de entree ligt op 1562 meter en het hoogste punt op 2228 meter hoogte.

Als eerste even het Visitor Center binnen lopen. We hadden op een ander reisverslag al gelezen dat de Echo Canyon Trail / Hailstone Trail / Ed Riggs Trail echt de moeite waard was. We vragen nog even het een en ander over de trail bij het Visitor Center en besluiten deze trail dan ook te gaan lopen. We rijden het park in en zien al hele mooie rotspartijen voorbij komen. Bij de Echo Canyon point parkeren we de auto. De trail is ongeveer 5,8 km lang. Rugzak gevuld met wat te drinken en wat te eten en dan gaan we. De temperatuur is ongeveer 16 graden, met volop zon. Goed wandelweer. De trail is redelijk goed te lopen. Het eerste stuk is overwegend naar beneden. Af en toe even grote steenpartijen, maar dit levert geen problemen op.

Op den duur lopen we beneden door de canyon. Later gaat de trail weer omhoog.
Na 2 uur gewandeld te hebben komen we terug waar we de trail gestart zijn. Het was een spectaculair mooie wandeling. 1 van onze mooiste die we tot nu toe in Amerika gelopen hebben.
We rijden met de auto nog naar Masai point waar je een mooi uitzicht hebt op de omgeving van het park.
Om half 5 verlaten we het park en gaan we via de plaatsen Willcox en Stafford naar Globe. In Stafford stoppen we nog even bij een McDonald’s om een milkshake en McNugget’s te nuttigen. Dan is het nog 45 minuten rijden naar Globe.

In Globe hebben we de volgende overnachting. Om 20.00 komen we aan in Globe. Het is inmiddels al een tijdje donker. Het hotel waar we overnachten heet het Apache Gold Casino Resort. Het is een hotel waar ook een casino in zit en wat eettentjes. In het casino zie je veel Indiaanse (Apache indianen denken we)  mensen gokken aan de “eenarmige bandiet”. Wij slaan dat gokken maar over na een vermoeiende reisdag.

Vandaag was het weer een zonnige dag. In Stafford werd het zelfs nog 20 graden. Hoger in de bergen 16 graden. De wind viel vandaag ook mee. Later in de middag begon het wel meer te waaien.

Vandaag hebben we 454 km gereden.