Wat treffen we het nog steeds met het weer. Ook vanochtend veel zon in Pictou.

Vannacht rond 12 uur werden we plots wel in eens wakker gemaakt door de rookmelder. Harry probeerde hem uit te zetten, maar even later ging het alarm weer af. De receptie maar gebeld. Ze gaan de stroom van de rookmelder af halen. Ook de buren hadden hetzelfde probleem. Gelukkig weer opgelost en hebben we uiteindelijk nog heerlijk geslapen.

Vanaf Pictou varen veerboten naar Prins Edward Island. Er is overigens ook een brugverbinding met dit eiland.

Vanochtend nemen we het ontbijt in het restaurant. Ingrid gaat voor de yoghurt met granola en Harry voor de cinnamon pancakes. Het smaakt allemaal goed. Met een bakkie fruit en een flinke bak koffie kunnen we er weer tegen.

Rond half 11 vertrekken we richting Tatamagouchee. Hier is een oorspronkelijk spoorwegstation omgebouwd tot hotel. De kamers zijn ondergebracht in de originele voormalige wagons.

We rijden via Amherst en Moncton langs de Bay of Fundy naar Hopewell Rocks.

Voorbij Amherst rijden we Nova Scotia uit en de provincie New Brunswick in. Uit de auto maken we een foto van het welkomst bord van New Brunswick.

We rijden nog wel even de weg terug om het nog mooiere bord van Nova Scotia ook te vereeuwigen.

We gaan verder en rijden om de stad Moncton heen en via de 114 rijden we naar de Hopewell Rocks.

Hier is het getijdeverschil tussen eb en vloed wel 11 meter. Daardoor zijn holen en stenen sculpturen uit het gesteente geslepen. Het meest opvallende zijn de Flowerpot Rocks. Bij eb lijken die op reusachtige bloempotten. Bij vloed, gemiddelde waterstijging 11 m, steken ze als kleine eilandjes boven het water uit.

We betalen entree en gaan met een kleine shuttlebus richting de plek waar je via een trap naar beneden kunt. Je kunt niet meer bij de Flowerpot Rocks zelf komen, maar je kunt nog net op een stukje droge bodem een foto maken van de Flowerpot Rocks. Er zijn veel toeristen op de been hier.

Bij een bord boven de trap die naar beneden gaat staat de tijd van de hoogste en laagste stand.

We lopen terug naar de parkeerplaats. Onderweg stoppen we bij nog een uitzichtpunt. Hier zit toevallig ook net een visarend in een boom.

Om 16.00 verlaten we deze mooie plek aan de Bay of Fundy en gaan via dezelfde weg terug naar Moncton. Vandaar uit gaan we naar Shediac. Daar staat een hele grote kreeft als je het stadje binnen rijd. Helaas is het druk en is er ook nog een deel van de weg afgesloten. Bij een McDonald’s nemen we ieder een milkshake met wat kipnuggets.

Het is vanaf Shediac nog 1,5 uur rijden naar Miramichi. We nemen een rustiger route langs de kust.

We komen o.a. langs Bouctouche en rijden vanaf daar naar het Irving-Eco-Centre.

Hier kun je over een mooie boardwalk lopen over de duinen en langs het strand. Het is een beschermd gebied. De duinen strekken zich uit over een lengte van 12 km.

Onderweg zien we veel borden met een waarschuwingsteken met een eland erop. We letten goed op of we er 1 kunnen spotten. En dan zien we een eland met een jong. We stoppen en keren om, maar helaas ze zijn het bos ingelopen.

We komen om 20.15 uur aan bij ons hotel Rodd in Miramichi. We gaan net voordat het restaurant dicht gaat nog even eten.

Het hotel heeft een mooie ligging aan Miramichi River met uitzicht op de grote brug die de rivier overspant.

Het was vandaag een zonnige dag met af en toe wat wolkjes. Maximale temperatuur vandaag 23 graden.

We hebben vandaag 474 km gereden. Morgen gaan we naar onze volgende stop Rimouski, liggend aan de Saint Lawrence River.