Vanochtend zijn we vroeg wakker, 7 uur. Harry gaat nog even door de stad wandelen en komt nog wat murals (muurschilderingen) tegen. De dag start bewolkt.

Ook vanmorgen ontbijten we weer in het hotel. Het is er best druk, maar we weten het laatste lege tafeltje te bemachtigen. Na het ontbijt, onder het genot van een bakje koffie nemen we de planning van vandaag door.

Willen we nog foto’s van de 2 mooie bruggen?? Mwah, zo mooi als de Golden Gate Bridge zijn ze zeker niet. Qua model hebben ze er wel iets van weg. Daarbij is het ook wel bewolkt. We besluiten dat we geen foto’s gaan maken van de bruggen. Ons doel
is dan naar een begraafplaats te gaan in Halifax, Fairview Cemetery.

Op 14 april zonk het ‘onzinkbare schip’ de Titanic. Het raakte een ijsschots nabij New Foundland. Vanaf de haven uit Halifax vertrokken 2 reddingsschepen naar de ramplocatie. Veel slachtoffers zijn begraven op deze begraafplaats. Onder de namen bevond zich ook J. Dawson. Leonardo de Caprio speelde Jack Dawson in de film Titanic, alhoewel deze naam niets had te maken met de J. Dawson op het kerkhof komen veel toeristen af op deze grafsteen.

We verlaten Halifax en rijden via een mooie route richting Peggy’s Cove. Hoe dichterbij we komen hoe meer mist van zee het land instroomt. Het geeft wel een mystieke sfeer. Vlak voor Peggy’s Cove spot Ingrid een hert. We keren om en rijden iets terug om het hert beter te kunnen bewonderen.
Tegen half 12 bereiken Peggy’s Cove.

Peggy’s cove is 1 van de populairste vissersdorpjes van Canada. De Peggy’s Cove lighthouse, gebouwd op grote, gladde granietrotsen is 15 meter hoog. De vuurtoren behoort tot de meest gefotografeerde plekken van Atlantisch Canada. Dat bleek ook wel want er waren heel veel mensen die zichzelf met de vuurtoren op de achtergrond wilden vereeuwigen. Uiteraard doen wij net zo hard mee. De mist maakte het totaal plaatje nog mystieker.

We verlaten Peggy’s Cove en gaan richting Lunenburg. Al na ca. een km is links van de weg een monument van de op 2 september 1998 neergestorte vlucht 111 van Swissair. 229 mensen kwamen bij deze ramp om het leven. Ter nagedachtenis van deze ramp staat hier een monument.

Bij Upper Tantallon eten en drinken we nog wat bij een Tim Horton’s, een bekende keten van café restaurants in Canada.

We rijden via Chester richting Lunenburg. We stoppen nog even in Mahone’s Bay, prachtig gelegen aan een mooie baai. Het plaatsje is herkenbaar door haar kerken die vlak naast elkaar aan de baai liggen.

Inmiddels is het zonnig geworden en is het 24 graden. Om 16.00 komen we in Lunenburg aan. Voordat we het stadje gaan bekijken rijden we eerst naar ons volgende overnachtingsplek, Bed&Breakfast Alicion aan de McDonald Street. We worden verwelkomt door de gastheer en krijgen een prachtige kamer toegewezen.

Lunenburg is de grootste vissersplaats aan de zuidelijke kust van Nova Scotia. In 1753 gesticht als 1e Britse nederzetting buiten Halifax. Door zijn mooie gekleurde oude gebouwen is het populair bij toeristen.

Aan Tannerby Road in Lunenburg is een mooi uitzichtpunt op Lunenburg.

In de haven van Lunenburg ligt ook een replica van de wereldberoemde race-en vissersboot, de Bluenose. 17 jaar op rij onverslaanbaar. In 1946 is de Bleunose gezonken en vanaf 1963 is de bouw begonnen van replica de Bluenose II .

Voordat we teruggaan naar onze slaapplek gaan we eten bij Grand Banker Bar&Grill. De buikjes zitten goed vol en daarom lopen we nog een paar blokjes om in Lunenburg.

Morgen verlaten we Lunenburg en gaan naar Truro waar we in de avond onze zoon Marc weer gaan ontmoeten.

Het weer van 17 graden en mist in Peggy’s Cove tot licht bewolkt weer en 24 graden in Lunenburg.

We hebben 161.5 km gereden.